C seizoen klaysay firility week halve maan
We zoeken ons een weg door de ondergrondse crypten en gangen. Als er een groep ghouls voorbij komt begint er een afschuwelijk te huilen, dat gaat je door merg en been en vooral Kim ziet het allemaal niet meer zitten. We lopen ze achterna, maar uiteindelijk raken we totaal ingesloten door zombies en ghouls. We vechten ons erdoor. Mees wordt geraakt en ik ook, maar ik weet het vergif te beteugelen. Kim doet sunspear op Huato maar krijgt hem keihard op zijn bek terug! En hij was al zo moedeloos… Dan krijgt hij ook nog een spreuk van Huato. Ik roep een Minotaur op met mijn pak kaarten en die doet goed werk. Langzaam trekken en vechten we ons door de gangen. Huato raakt in gevecht met Kim. Hij wordt tegen een muur geworpen, we rennen door en ik roep een trol op om de aftocht te dekken. We gaan verder naar beneden. We worden ingehaald door wraights spirits en we weten onze demonen de doden. Ondanks het feit dat we kaarten maken onderweg raken we min of meer verdwaald. We zetten een goblin neer om aandacht te trekken en gaan zelf terug naar de plaats waar de trol is opgeroepen. Na heel wat heen en weer gestiefel door de gangen komen we bij een uitgang. Er zijn veel zombies en Kim doet hidekey en vermomd zich als zombie. Ik roep een zombie op uit mijn kaartenpak dat wel ras aan het slinken is, en Alean steekt een zombie in de fik.
Uiteindelijk moeten we toch vechtend met zombies en ghouls de trap op naar boven, naar de uitgang. Buiten zien we een grote verschijning zombie achtig onze richting op komen.
Ik kan wel zeggen een reuze grote verschijning; het is de reus die ik zelf heb opgeroepen die weer tot leven is gewekt! Brr.. Al je dode vrienden en vijanden kom je hier doodleuk even later weer tegen.
We gaan proberen of de barrière verdwenen is waardoor we niet uit dit horror dorp konden ontsnappen. We rennen naar de trappen (behalve Peer die op zijn tapijtje vliegt) maar het lukt!
De barrière is verdwenen! Komt het door de hendel die Peer in hun droom overhaalde? Of was de barrière al eerder verdwenen toen we muntjes gooiden in het doopfond in de kerk?
We weten het niet, maar belangrijker is dat we zijn ontsnapt.
Na de blijdschap volgt het besef dat we er totaal niet in geslaagd zijn onze opdracht te vervullen.
Enige bescheidenheid zou ons niet misstaan, maar dat is nou juist een eigenschap waar ik een bloedhekel aan heb!
Comments are closed.