Lamia

Compleet
C seizoen klaysay firility week halve maan

Als we terugkomen in het dorp heeft Kalrak al een muur om de balangrijkste boerderijen gemaakt en er kringelt rook uit de schoorstenen. De winter is in aantocht en het lijk wijs om hier twee maanden te blijven en aan onze techniek te werken. Kalrak zet een training uit om beter te leren bergbeklimmen. Iets dat ons zeker te pas kan komen in het komende avontuur.
Peer oefent met een draaiende ton om onder zijn zadel door te draaien ne Kim oefent met werpbijlen. Ondertussen oefenen Dond, Alean en ik het bergbeklimmen, niet zozeer naar boven, maar vooral ook zijwaards. Ook oefenen een techniek met touwen waarbij de lichtste (Isnurd?) kan schieten op bijvoorbeeld griffins die aanvallen.
Er blijkt een kolenmijn twee dagen weg te zijn waar bozen geesten wonen en jonge meisjes zijn verdwenen. Ik vind dat we wel wat aan PR moeten doen na ons mislukte avontuur in het havenstadje en besluit mee te helpen die geesten te verjagen samen met de rest van de Morons.
Als we bij de mijn aankomen ziet alles er vredig uit, maar eenmaal binnen begint het gelazer. We ruiken onweer en als Isnurd om een hoekie kijkt krijgt hij een zweepslag van energie tegen zich aan en raakt in een klap uitgeput. We gaan naar binnen, Kalrak als eerste en die wordt aangevallen, maar slaat hard terug en het energie-wezen (Helion) verdwijnt. We trekken verder en horen in een volgende kamer reuze insectenvoeten over de rots slepen. Binnen blijkt een krab achtig wezen maar dan reuzachtig en in plaats van een hoofd zijn we mensen hoofden op tentakels! Brr.
Ik activeer mijn onzichtbaarheidsharnas en weet in een slag zijn rechter klauw af te slaan. Jammer dat niemand me ziet. Des te meer omdat Dond aanlegt om te gaan schieten. Een prima vent die Dond, maar iemand moet hem uitleggen dat je niet kan schieten in een man tot man gevecht, de pijl schiet rakelings langs mijn hoofd, maar de pijl doodt wel het monster.

Leek de krab al groot, in de volgende ruimte die bezaaid is met botten, zwart van de steenkool komen we een nog groter wezen tegen: een Lamia met een zwaard in haar hand. Op de grond kruipen 3 flinke pythons onze richting op.
Alean laat een soort bliksem uit zijn zwaard komen maar de Lamia doet een spreuk op Alean en deze raakt zo vermoeid dat het geen stap meer kan zetten. Kim en ik springen naar binnen maar raken haar niet, ze is vliegensvlug. Isnurd doet een spreuk op haar, maar krijgt die net zo hard terug en ook zijn fetish overkomt dat. Isnurd raakt bewusteloos. Dond. Schiet met pijl en boog 1 van de pythons dood. De Lamia valt aan op Alean en kust hem op de mond waarbij ze een power uit hem suckt. Knalrak raakt haar arm en ik prbeer op haar rug te zwaaien (ik heb een plannetje om haar af te leiden: haar bh losmaken als me dat lukt) maar het lukt me helaas niet om op haar rug te komen, wel weet ik haar arm te raken met mijn zwaard.
Kim raakt haar met zijn zwaard, maar doet dat zo onhandig dat zijn zwaard in stukken uiteenvalt! Hij is er behoorlijk sacherijnig van! KAlrak raakt haar linker borst en Alean doodt een tweede Python. Rinus komt bij en onthoofdt de laatste Python en raakt vervolgens de Lamia en weet haar daarmee te doden. Ik mak alsnog haar borstplaat los terwijl het wezen begint op te lossen. In haar hol vinden we voor 20.000 gp aan edelstenen maar het meest interessant: we vinden een halfdoorzichtig ei waarin een storm lijkt te razen: een wind-ei.
Ik neem dat ei voorlopig onder mijn hoede en vind ook nog een drum met schouderbanden. Kim vindt een ebony skull.
In een kamer op enige afstand vinden we een vrouw in een kooi: help me zegt ze. Ik zie meteen de PR mogelijkheden en we bevrijden haar uit de kooi. Een beetje ten onrechte ziet ze mij als haar redder, maar ik laat dat maar zo. Haar naam is Susie. Ook nemen we de borstplaat met enorme cups mee als trofee of kolen dragers. Als laatst vinden we nog een kamer met drie helions die we weten te doden. Nou ja, “we”, ik zit op dat moment buiten om Susie gerust te stellen.
Terug in het dorp geven we symbolisch een pikhouweel van Kim aan het dorp. Symbool voor de kolenmijn die ze weer kunnen gebruiken waarbij Susie een dankwoord spreekt. Zo had dat eigenlijk pr-technisch moeten zijn gegaan in ieder geval.

We gaan verder trainen en Knalrak leert ons dat als we in een rode kamer blijven voor een tijdje we beter in het donker kunnen zien. Een leuk weetje, maar niet helemaal wat we in gedachten hadden toen we ons voor de cursus nachtkijken bij hem inschreven.
We worden allemaal sterker, sneller en beter en ik ontferm me over Susie wat me veel warmte en plezier oplevert, maar waarom voel ik me elke ochtend toch zo moe?