We zijn in gevecht met de griffins. Iedereen is er behalve Donderdag. Scar steekt een donkere speer in het achtereind van een griffin en Kalrak doodt er een, maar die valt bovenop de arme dwerg. De fetch van Isnur maakt een fout bij het uitspreken van een spreuk en wordt opeens zichtbaar en verschijnt als een rode panter aan de hemel! Een griffin weet Alean te grijpen en vliegt op. Hij weet de griffin te doden en valt 6 meter naar benee. Peer verliest een arm. Ik wordt gegrepen door een griffin en opgepakt, maar weet de klauw flink te raken en de griffin laat los. Helaas wel 9 meter boven de grond. Gelukkig weet ik met mijn lenigheid de klap op te vangen. Het gevecht raat ten einde als Pisal een shade aanval gebruikt en de tijger van Isnur de laatste Griffin weet te doden. Pisal kan de arm van Peer weer laten groeien, Peer kann 1 dag zijn rechter arm niet gebruiken.
We reizen een week verder en passeren de buitenste grens. We zin in de verte twee wezens: Slarges! We houden ons koest en zien ons niet en trekken verder.
Op de plek waar op de kaart in braille “Lake here” staat is alleen een drooggevallen bedding, maar waar “or here” staat blijkt nog vel een moerassig gebied waar water te tappen valt. Nu gaan we recht op de berg met de griffins af. We gaan in paren van twee om minder op te vallen. Na 5 dagen worden Pisal en ik aangevallen door 3 griffins! Pisal is een held en vooral dankzij hem weten we de drie griffins te doden zodat ze geen hulp kunnen gaan halen.
Dark season, freese day, death week komen we bij de binnenste grens die je alleen met behulp van een sjamaan over kan steken. Isnur en Pisal gaan naar de etheral met behulp van hun pionnen (wit en zwart) en Isnur weet met behulp van zijn vliegende vissen naar de overkant van de “rivier” te gaan. Ze maken een mindlink en het water splitst zich zoals Mozes de rode zee deed splitsen. We hebben kort de tijd, bovendien zijn er spirits en Chonchons in de rivier die wakker worden geschud.
de tijger gaat eerst en wordt aangevallen door een Spirit. De tijger wordt bezeten maar weet de overkant te bereiken.
Hetzelfde gebeurt vervolgens met Kalrak en Peer. Kim en ik warden aangevallen door Chonchons. Vliegende hoofden die niet sterk zijn maar als ze eenmaal beet hebben blijven ze bloed uit je zuigen tot je helemaal dood bent. Als Kin en ik de Chonchons proberen te bevechten en te ontwijken komen er Spirits op Isnur af die daardoor niet lang meer de gespleten rivier open kan houden. Niet het moment om te fumbelen zou je denken, maar natuurlijk is dat net wat er gebeurt. Ik maak een ongelukkige beweging en struikel over mijn eigen benen. Gelukkig krijg ik extra levenskracht van mijn vrienden anders was ik ter plekke dood neergevallen. Behangen door Chonchons strompel ik met Kim net op tijd naar de overkant.
Hoewel bijna dood hebben we geluk gehad want Kalrak blijkt bezeten door een pijngeest, De tijger door een depressiegeest en Peer door een madness geest waardoor hij op elk moment wartaal kan gaan uitslaan(!)\
Na 2 dagen komen we bij de voet van de berg en sluipen omhoog. Het eerste stuk is niet zo stijl. Dan zien we een oude verdorde boom die Scar herkent als de boom waar hij dagen half dood in heeft gehangen. We laten de tijger achter in een grot en sluipen verder op zoek naar eieren.
En het is nog lang geen Pasen!
Comments are closed.