De sprong in het onbekende

Aanwezig: iedereen
(hoewel Peer en Alean niet gespeeld hebben, Ruben en Mees speelden npc’s Yves en Senso)
Hm, ik ben niet zo trots op mijn aandeel vandaag, in plaats van de heldenrol die ik me voor me zag en waarbij ik anderen met gevaar voor eigen leven zou redden, werd ik uiteindelijk degene die gered moest worden…
We wilden kosten wat kost proberen te voorkomen dat onze vrienden Peer en Alean de bevroren waterval in zouden verdwijnen. Kim maakte een duikvlucht met de lama maar dat ging niet helemaal goed en die crashte op het ijs en daarna was Kim een tijd bezig met weer op te krabbelen. Storm deed een spreuk waarbij hij het geluid van het barsten van ijs nadeed, maar dat had nauwelijks effect. Er kwamen wel brandende arrows van het kasteel (en de ballista’s vuurden) maar als die op de Special forces (SF – die gasten die Peer en Alean ontvoerden) kwamen hadden die geen effect. Ondertussen kwam Isnurd in de problemen met 50 Chonchon’s die het op hem gemunt hadden. Isnurd had nog wel zijn fetch gesommeerd om iemand naar de SF te sturen maar werd daarna door steeds meer Chonnies letterlijk leeggesuckt waarbij hij uiteindelijk gedood werd. Zijn famous last words: “die heal-spreuk die doe ik volgende ronde wel”.
Peer wordt wakker maar is stevig geboeid en krijgt geen contact meer met zijn hoofd/boek. Ondertussen klinkt er een schel gefluit vanuit de groepjes SF (er blijkt er ook een met de elvenkoning Mandolin te zijn) en de brews die uit het gat zijn gekomen vormen een ring om de SF te beschermen. Ik word kat om te proberen Alean te redden. Het lukt me om door de linies te sluipen en ongeschonden de put te bereiken, maar te laat! Peer en Alean zitten al in de put. De SF sprongen met hen de put in en worden blijkbaar beneden opgevangen.
Ondertussen vecht Hadi met wat brews die zijn kant opgekomen zijn, samen met Tan en Pedro. Later voelt Hadi een hand op zijn schouder en dat blijkt de minotaurus Yves te zijn. Hadi vraagt hulp om Isnurd uit de etheral te helpen en weer levend te maken en ze gaan naar de brug en zien aar ook Senso en Dof weer. Ondertussen ben ik via een touw naar beneden geklommen, maar na 30 meter houdt het touw op! Ik maak daar een fatale vergissing en met de famous last words: “ok, ik spring!” laat ik me de put in vallen. De vleermuizen die de anderen wel hadden opgevangen gaan echter voor mij opzij en hoewel ik me nog naar de wand weet te manoeuvreren val ik toch te pletter onderin de waterval!
Ook Kim heeft zich inmiddels naar beneden laten vallen en hoewel hij een mooi plan heeft om zich te redden, heeft hij vandaag weinig geluk en het lukt hem niet om 1 vleermuis te grijpen, laat staan om zich vervolgens klein te maken en aldus zich door de vleermuis te laten dragen. Hij valt te pletter maar weet door goddelijke interventie zichzelf en Isnurd te redden. Hadi vliegt de put in en weet op heldhaftige wijze mij als verzopen kat uit de put te helpen en naar de tempel te brengen waar ik weer tot leven wordt gebracht! Ik ben heel blij, maar schaam me wel een beetje en hou me de rest van de dag een beetje op de achtergrond. Het ijs begint te smelten en het noordelijke deel van de stad wordt onder water gezet. De elven diplomaat Bizz blijkt omgekomen en Sam en de koning wordt gemist. Zijn beeltenis op de kasteelmuur blijkt vals! Jesper de priester neemt ons mee via tunnels naar een gang die uitkomt bij de watervalput. Hij kan ons in water veranderen en we stromen naar beneden. Daar is niemand meer. We vinden een kamer waar wellicht een tovenaar heeft gezeten, en sporen richting een doorgang naar het noordwesten. Senso en Yves komen mee. We volgen de sporen van onze vrienden door een ingewikkeld gangenstelsel waarbij we ook nog 20 brews die ons volgden omleggen alsof het niets is. Yves blijkt een machtige vechter en Senso staat ook zijn mannetje. Een stuk verder staan 3 brews op wacht voor een ruimte waar geslapen en gekookt kan worden, maar die ruimt blijkt wel met vallen te worden bewaakt, waar Kim achter komt als hij één van de brews achterna rent. Die kamer is inderhaast verlaten en we rennen achter die brews aan. Yves voorop en als die een brew inhaalt laat hij hem vaak halfdood voor ons achter en rent door naar de volgende. Vervolgens komt Hadid en als we geluk hebben is er nog wat over voor Senso. Als we een darmachtige gang inrennen achter de laatste brew aan zouden we eigenlijk een slecht voorgevoel moeten krijgen. Dat krijgen we in ieder geval wel als we een plof achter ons horen en even later de wand een illusie blijkt te zijn en we ons bevinden in een enorme koepelvormige arena. er zijn balkons met 500 boogschutters en soldaten op de grond.
We rennen zonder aarzelen richting 10 uur, waar we een deur verwachten omdat daar soldaten staan. Er klinkt een zware stem: “Dit is jullie laatste kans om je over te geven en het leven van jullie vrienden te redden!”
Tja, was de situatie vorige keer vrij hopeloos, nu is ie eigenlijk nog een stuk hopelozer!
En hoe dit spannende avontuur verder gaat, vertel ik jullie de volgende keer, áls ik het na kan vertellen tenminste.